De 10 Miles was dit jaar opnieuw een succes. Den Triangel had een reporter ter plaatse tussen de deelnemers. Het werd een natte, vermoeiende maar uiteindelijk geslaagde bedoening.
Door Menno Ryckx
Aan de start werd het al snel duidelijk dat de weergoden ons niet zouden sparen. De eerste (en nog lang niet de laatste) regendruppels vielen uit de hemel. Dat gepaard met een ijzige wind zorgde voor een iets minder enthousiast publiek. De omroeper daarentegen was wel enthousiast die ons verzekerde dat we toch wel de leukste wave waren. De koude speelde gelukkig geen parten meer nadat het starschot werd gegeven en ik begon met lopen.
Na minder dan een kilometer lopen gingen de alarmbellen al af. Het lopersequivalent van een platte band: een losse veter. Na die eerste crisis gingen de eerste kilometers vlot vooruit. Na de tweede kilometer bereik ik de Antwerpse ring. Ik vind het altijd een fantastisch zicht om de hele mensenmassa voor je uit te zien lopen. Bij de Antwerpse Ring hoort natuurlijk ook de passage door de Kennedytunnel. Ook dit jaar vond ik het speciaal om door deze toch wel beroemde tunnel te lopen.
Rond de zesde kilometer kregen we zicht op het justitiepaleis, alias de puntzakken: het signaal dat de stad nadert. Daar brak de sfeer echt los, verschillende soorten animatie, muziek en ontzettend veel toeschouwers die echt wel een boost gaf. Maar de intrede in de stad betekende ook veel kasseien, smallere straten en dus file. Je mag het gerust een uitvlucht noemen maar als ik minder inhaalmanoeuvres had moeten inzetten had ik een strakkere tijd behaald. Tegen kilometer negen werd ik geraakt door een eerste vlaag van vermoeidheid. Gelukkig stond mijn tante mij niet veel verder op te wachten om mij een figuurlijke duw in de rug te geven.
De Waaslandtunnel, in de volksmond beter bekend als de Konijnenpijp, is het meest beruchte deel van de 10 Miles. De twee kilometer lange tunnel heeft al menig jogger gekraakt, waar ik mezelf nu ook mag bijrekenen. Met elke stap voelde ik de laatste energie uit mijn benen sijpelen. Nadat ik eindelijk het licht aan het einde van de tunnel zag, stond mij enkel nog de laatste twee kilometer te wachten. Ik had mezelf voorgenomen om alles uit de kast te halen op de laatste stroken. Enkel had ik al alles uit de kast moeten halen in de Konijnenpijp. Dus kwam ik aan een matig tempo binnen gerold. Resultaat: 1:35:55. Een uitslag waar ik niet laaiend enthousiast van word, toch overheerst een tevreden gevoel dat ik de tien mijl heb overleefd.
Het resultaat van tien mijl.
