Voetballen in studententeams, gedoopt worden bij een studentenvereniging, zetelen in een studentenraad,… Studenten amuseren zich te pletter, maar waarom niet eens een studentenkoor proberen? Onze reporter Maxime ging een avondje meezingen.
Het is al heel lang geleden dat ik nog een klooster heb bezocht en ik zag het mezelf ook niet snel meer doen. Toch sta ik op dinsdagavond ineens aan het klooster Grauwzusters in de Lange Sint-Annastraat, voor de open repetitie van het Universitair Koor Antwerpen (UKA). Het koor “voor en door studenten” stond al langer op mijn radar; ik had altijd al een liefde voor muziek en zang. In de lagere school zat ik ook even in een kinderkoor. Mijn goede vriendin Karima heeft me uiteindelijk gepusht om toch te komen. Zij wou ook al lang in het UKA, maar had er er geen tijd voor. Dit semester studeert ze af, dus het is haar laatste kans.
Bij de aanvang van elk semester ontvangt het koor debutanten om een repetitie bij te wonen. Zo kunnen studenten ontdekken of het UKA iets voor hen is. Hoewel er al veel vrouwen lid zijn, verwelkomt het koor iedereen. Ze zijn alsnog vooral op zoek naar bassen en tenoren, want het koor kampt met een acuut mannengebrek aan een verhouding van ongeveer één man per vier vrouwen.
De stemtest
Kort voor de repetitie begint, kom ik lichtelijk nerveus maar toch enthousiast de ontvangstruimte in. Door de glazen wand voor me zie ik een prachtig kerkzaaltje. Laura, de pr- en mediaverantwoordelijke van het koorbestuur, komt hallo zeggen en polst naar mijn (gebrek aan) zangervaring. Eerder ter informatie, want het maakt niet uit of je ervaring hebt of niet.
Ondertussen stromen meer nieuwelingen binnen. Karima en ik nestelen ons op de eerste rij om naar de uitleg van voorzitter Sofie te luisteren. Zij vertelt ons na de algemene introductie dat we beginnen met enkele opwarmoefeningen onder begeleiding van vaste dirigent Dirk. Daarna doen alle nieuwkomers een individuele stemtest om te kijken in welke stemrang ze vallen en ten slotte beginnen we al aan het repeteren van een nieuw stuk.
Na de opwarming wordt er gevraagd of iemand als eerste de stemtest wil afleggen. Ik besluit maar om de spits af te bijten. Ik moet dezelfde stemoefeningen doen als bij het opwarmen, maar nu kijkt dirigent Dirk naar hoe hoog en hoe laag ik kan. Ik weet niet waarom, maar er wordt me niet meteen verteld welke stemrang ik heb. Dat geeft me een beetje de irrationele angst dat ik zó slecht ben dat ik niet mee mag doen.
Gewoon graag zingen
Terwijl de rest aan de beurt komt, oefenen we in groep op zingen in harmonie. Tijdens een praatpauze ontmoet ik Irina en Caroline die echte koorveteranen blijken. Caroline zit aan haar zesde jaar, Irina aan drieënhalf. “Ik zing gewoon graag en ik denk dat dat voor de meesten hier de algemene beweegreden is,” zegt Caroline. Irina beaamt dat en voegt toe: “Ik kom van Nederland naar de UA, en ging op zoek naar een koor omdat ik graag zing.”
Na alle stemtesten worden de partituren uitgedeeld en krijgt elke stemgroep een deel van de zaal toegekend. Maar ik weet nog steeds niet in welke groep ik hoor? Ik vraag het aan voorzitter Sofie en kennelijk ben ik “alt één”. Geen idee wat dat betekent, maar ik sluit me dus bij de alten aan. Ook zie ik dat Karima een sopraan is. Ik eindig naast Sofie, toevallig ook een alt. Repeteren naast de voorzitter, wat een vuurdoop! “Het thema van dit semester is Eurovisie”, kondigt Sofie aan. Ik ben meteen in mijn element, omdat ik het Eurovisiesongfestival heel leuk vind. Met nog een klein uur op de klok beginnen we met Euphoria van Zweedse winnares Loreen. In die tijd kunnen we, tot mijn verbazing, heel het liedje inoefenen en het in één keer helemaal doorzingen. Ik had gedacht dat het moeilijker zou zijn om het zo snel zo mooi te laten klinken. Pianist Stijn, Stanny voor de vrienden, begeleidt ons wel vlotjes, en Dirk leidt met een lach de repetitie in goede banen. Om half tien verlaat ik voldaan de repetitieruimte en zet ik met de rest van de groep koers naar een, schijnbaar gebruikelijk, cafébezoek.
Een fijne afsluiter
In Kassa 4 op de Ossenmarkt praat ik nog wat na met Sofie. Wat ik mij meteen afvraag: hoe deed ik het? “Wel goed, alleen kon je soms een toon niet helemaal zuiver aanhouden.” Dat had slechter gekund voor een eerste keer, denk ik. Verder vraag ik of het toch niet nodig is om noten te kunnen lezen aangezien we partituren gebruiken. “Noten kunnen lezen is zeker niet nodig, hoewel het iets handiger is om te oefenen. Ik denk dat de helft van de groep het kan. Als je het wilt leren, kun je wel snelcursussen volgen bij de koorgemeenschap Koor & Stem.”
Ik praat ook nog met Veerle, vicevoorzitter en verantwoordelijke voor de alten. Het is haar tweede jaar als koorlid. Hoewel ik genoot van de initiële repetitie, geef ik toch toe dat ik het misschien niet gecombineerd kan krijgen met mijn drukke schema. “Gewoon proberen! Eén of twee repetities missen in een semester is niet zo erg. Er kan altijd iets gebeuren.” Veerle benadrukt nog dat het een goed idee is om lid te worden zolang je maar graag zingt. Dat idee volg ik volmondig op en ik beloof dat ik volgende week naar de vaste repetitie op dinsdag probeer te komen.
Ten slotte pols ik bij Karima. Zij had het overduidelijk naar haar zin en komt met plezier volgende week terug. Euphoria zit de volgende dagen steeds in mijn hoofd en ik betrap mezelf erop dat ik mijn altendeel probeer te oefenen. Als ik er toch zoveel voldoening en plezier uit haal, ben ik zeker weten aanwezig op de volgende repetitie.
Op dinsdag 21 mei houdt het koor zijn lenteconcert, met als thema het Eurovisiesongfestival. Binnenkort volgt meer info.
Leave A Comment