Pendelen is hip and happening. Het Centraal Station kreeg in 2022 dagelijks meer dan 30 000 pendelaars over de vloer. Ondanks de vele afgeschafte of te late treinen van de NMBS en de maandelijkse stakingsacties van De Lijn is alles beter dan urenlang in de file staan. Fervent gebruiker Olivier Wille: “Ik ben stipter met de trein dan met de auto.”
Door Sofie Terryn en Nina Van Staeyen
Een bedrijfswagen krijgen is al een tijdje passé, wonen waar je werkt is door de torenhoge huizenprijzen ook geen evidentie meer en voor de rust en work-life balance moeten we kunnen ontsnappen aan de drukte van de stad. Daarom kiezen veel werknemers voor het pendelleven. Iedere dag vinden pendelaars massaal hun weg naar de Rooseveltplaats of de impressionante ‘Spoorwegkathedraal’. Zo ook Olivier Wille en Kashka Renders (38).
Dé ommekeer
Kashka Renders neemt dagelijks de bus vanuit Vliersel om op haar werk in het centrum te geraken. “Ik pendel altijd omdat ik geen auto heb, maar dat is ook een bewuste keuze”, vertelt ze. “Ik doe het vooral voor het milieu, maar ik heb ook niets anders gekend dan het openbaar vervoer voor alles te gebruiken.”
Olivier Wille is daarentegen jarenlang met zijn wagen de baan op geweest, maar een onaangename ontmoeting met de ‘zwaantjes’, de gemotoriseerde politie, zorgde voor dé ommekeer in zijn werkleven. “Vijftien jaar heb ik met de auto op en af van Gent naar Brussel gereden voor mijn job. En op een dag stond ik voor de zoveelste keer stil op de Brusselse ring, dus besloot ik mijn krantje te lezen tot ik plots getik op mijn raam hoorde. De ‘zwaantjes’ wezen me erop dat dat verboden was. Ze hebben me aan de kant gezet en ik was op slag 125 euro armer. Ik heb toen gezegd dat het genoeg was en sindsdien laat ik de auto staan.”
Carpoolen
Helaas laat het openbaar vervoer ook al eens een steek vallen en worden maandelijks meerdere reizigers in de steek gelaten. Daardoor geraken veel pendelaars niet op hun bestemming. “Ik heb al aan mensen gevraagd of ze me een lift wilden geven of ik mocht meerijden, maar dat is moeilijk te regelen. Bij stakingen blijf ik dan ook gewoon thuis”, stelt Renders.
Carpoolen was voor Wille absoluut geen optie. “Ik had er niks aan. Dan stond ik opnieuw in de file, dit keer naar Antwerpen.” Ondertussen gebruikt hij nog nauwelijks de wagen en is hij helemaal één geworden met het pendelen. Zo goed zelfs dat hij al een persoonlijke band opbouwde met de conducteurs. “Ik ken verschillende conducteurs persoonlijk, waardoor ze mijn ticket soms niet meer vragen”, lacht hij.
Pendel for life
Hoewel het openbaar vervoer ook niet het van het is is en je er niet altijd op kan rekenen, denkt Renders er niet aan om dichter bij haar werk te wonen. Ze blijft haar dagdagelijkse busritjes trouw. “Het is gezellig op de bus en je hebt de tijd om een boekje te lezen of een dutje te doen. Niks kan daar tegenop.”
Stakingen of ‘openbare’ ongemakken houden ook Wille niet tegen om te pendelen. “Ik denk dat ik stipter ben met de trein dan met de auto, als ik eens met lof mag zwaaien naar de NMBS”, zegt Wille met een smile. Hij neemt dan ook maatregelen om nooit te laat te komen. “Als ik in Antwerpen moet werken, neem ik een trein vroeger. Ik anticipeer altijd, want je weet maar nooit of je pech hebt”, vertelt Wille. De voordelen wegen bij hem duidelijk zwaarder door dan de nadelen. “Ik kan lezen, werken en telefoneren op de trein. Dat is mijn ontspanningsmoment. Pendelen is voor mij écht een ritueel geworden.”
