Mask shaming werd een begrip tijdens de coronacrisis. Je werd gemask-shamed als je kritiek kreeg op het niet dragen van een mondmasker. Maar komt er nu ook kritiek wanneer je beslist het te blijven dragen?
Maryam Belkadi (20) heeft haar mondmasker nog op omdat ze net van de tram is gestapt. Zij gelooft in de komst van het nieuwe mask shaming. “Ik werk in de Albert Heijn. Daar klaagden klanten vaak over de mondmaskerplicht. Ik kan me inbeelden dat klanten commentaar zullen hebben wanneer ik mijn mondmasker blijf dragen. Zoiets als: ‘Het hoeft wel niet meer he?’ Voor mij is een mondmasker dragen intussen een gewoonte geworden, en ik denk erover het te blijven dragen. Ik denk dat mijn collega’s mij niet zouden herkennen zonder”, vertelt Maryam (lacht).
Natan Mariën (26) draagt een mondmasker tijdens de zoektocht naar een lunchplek waar hij zijn werkpauze kan doorbrengen. Hij merkte nog geen gekke blikken, vertelde hij. “Ik draag het uit gewoonte. Ik wist zelfs niet dat ik het nog op had. Op mijn werk draag ik het ook nog hoewel het niet meer verplicht is. Mocht daar na een tijdje commentaar op komen van mijn collega’s zou ik mij daar niets van aantrekken. Maar voorlopig is dat nog niet gebeurd.”
Darrelle Coll (32) heeft voor zichzelf besloten om een mondmasker te blijven dragen op drukke publieke plaatsen. “Door de crisis ben ik me meer bewust over wat we inademen. In Japan bijvoorbeeld zag ik jaren geleden al mondmaskers op de straten en het openbaar vervoer. Toen dacht ik al: ‘Die weten iets wat wij niet weten’. Daarnaast wil code geel niet zeggen dat de pandemie achter de rug is. Ik draag nu geen mondmaskers meer om andere te beschermen. Ik doe het enkel voor mezelf. Wat andere daarvan denken, laat me koud.”
Door: Romy Deridder
