Een hond om een lange wandeling mee te maken of een kat om mee te knuffelen, de coronacrisis wekt een enorme interesse in nieuwe huisdieren op. Zelfs zo groot dat sommige asielen, uit angst voor impulsaankopen, besloten om tijdelijk te stoppen met adoptie. Dat lang niet iedereen ondoordacht adopteerde, bewijzen deze baasjes. “De quarantaine was misschien een extra stimulus, maar het zat al jaren in ons hoofd”, klinkt het.
Het stond vorige maand uitvoerig in alle kranten. De adoptieaanvragen in Vlaamse asielen namen toe, en de uitbaters kregen alsmaar meer schrik voor een boomerang-effect. “Uiteraard is het leuker om een wandeling te doen samen met een hond in plaats van op je eentje. Maar wij zijn zeer terughoudend als iemand met die intentie ons dierenasiel belt”, vertelde Els De Belder van KMDA Dierenasiel Kontich aan Radio 2. “We willen vermijden dat zo’n honden terug in het asiel belanden.” Gelukkig zijn er ook splinternieuwe baasjes die zeer goed weten waaraan ze beginnen.
Julie (21): “Een hond nemen is op elk moment een grote verantwoordelijkheid, niet enkel tijdens de quarantaineperiode”
“Ons hondje komt uit een nestje. Onze huisdierwens was er dus al voor de hele coronacrisis, toch heeft het voor heel wat moeilijkheden gezorgd. Sinds Odil bij ons thuis is, krijgen we heel wat vragende blikken van mensen rondom ons. Vooral wanneer we gaan wandelen, zie ik dat andere wandelaars sneller een oordeel vellen. Dat doet soms wel iets met mij, vooral omdat ik weet dat Odil voor ons alles behalve een impulsaankoop was.”
“Natuurlijk snap ik wel dat asielen nu voorzichtiger zijn met adopties en alles daarrond. Een huisdier is geen Playmobil waar je even mee kan spelen om het vervolgens te negeren. Het is een grote verantwoordelijkheid. Niet alleen nu, maar ook binnen tien jaar.”
Nele (22): “Ik heb me door de lockdown goed kunnen inlezen, zo ben ik er zeker van dat ik ook na deze periode goed voor het diertje kan zorgen”
“Hoe raar het ook klinkt, het woord ‘hamsteren’ heeft me tijdens deze lockdown opnieuw aan het denken gezet. Het was mijn kinderwens om een hamster te hebben, maar ik mocht het nooit. Nu had ik tijd om me extra in te lezen en voor te bereiden. Ik besliste heel snel om voor adoptie te gaan, omdat ik alle connecties met fokkers wilde vermijden. Als ik langs was gegaan bij een dierenwinkel, had ik er al sneller eentje gehad, maar dat was uit den boze.”
“Ik vrees dat er zeker een groot aantal mensen die keuze hebben gemaakt uit verveling. Daarom snap ik ook dat veel asielen stoppen met adoptie. Als je zeker bent dat je een huisdier wil, kan dat even goed nog een tijdje wachten. Ik ben alleszins enorm blij met mijn keuze voor Ellie, ze heeft zelfs haar eigen Instagrampagina (lacht).”
Maarten (37): “Misschien was dit een extra stimulus, maar we dachten er al heel lang over na”
“Mijn vrouw en ik wilden al heel lang aan gezinsuitbreiding doen in de vorm van een hond (lacht). We hebben twee jonge kinderen, en het is fantastisch om hen met de hond bezig te zien. Ook al schaften we Noa tijdens de quarantaineperiode aan, ze is ondertussen echt al deel van ons gezin. Dat zal ook zonder twijfel hierna nog het geval zijn. We zijn nu meer thuis, zodat alles in een stroomversnelling kwam, maar toch is dit een doordachte beslissing.”
“Dat we haar nu vaker kunnen zien, is natuurlijk mooi meegenomen, maar we leren haar ook om alleen te zijn. Op die manier kan ze wennen aan het feit dat we niet altijd in de buurt zijn. Ondertussen proberen we haar veel aan te leren, en speelt ze vooral in de tuin met de kinderen. Het is een klein geluk om haar nu bij ons te hebben. Ik zou me niet kunnen voorstellen dat ik haar zou terugbrengen. Dat is onmenselijk.”
Leave A Comment