De zeven hoofdzonden (ijdelheid, hebzucht, lust, jaloezie, gulzigheid, woede en luiheid) blijven inspireren tot verhalen. Oud-studente journalistiek, Lotte Sneyders, wou voor haar eindwerk radio niet zomaar een journalistieke podcast maken. Ze wou iets unieks, iets dat nog nooit eerder is gemaakt. Daarom creëerde ze een luisterverhaal over de zeven hoofdzonden en noemde het ‘Heilig Boontje’. “Ik besloot om de zeven zonden in een moderne jas te steken. Ik vertel over het leven dat nu aan de gang is. Er komen onderwerpen in voor als genderidentiteit, klimaat, seksualiteit, grensoverschrijdend gedrag en eetstoornissen”, vertelde Lotte ons.
Lotte besloot om schrijfster en journalist Amber Clarke (ook oud-studente journalistiek van de AP Hogeschool) te contacteren. Ze schreef zeven straffe verhalen, die we vanaf 23 maart online kunnen beluisteren. Maar hoe begin je aan een luisterverhaal? Amber Clarke heeft ons er alles over verteld.
“Lotte contacteerde mij, omdat ze iemand zocht die op verhaal-ideeën kon komen en ze tot leven zou brengen. Ik had er meteen zin in. We zochten samen naar onderwerpen die actuele betekenissen hadden. Zo zijn de verhalen niet alleen vertelsels, maar bespreken ze ook thema’s die er de dag van vandaag toe doen. In de meeste gevallen gooide ik wat ideeën in de lucht en liet Lotte weten wat ze ervan vond. De juiste of boeiende concepten bleven plakken.”
Creatie van de personages
“Op dat vlak kreeg ik heel veel vrijheid om te kiezen. Ik vond het ook interessant om perspectieven aan te nemen die niet vanzelfsprekend zijn, zoals de comateuze patiënt in het ziekenhuisbed of een grensoverschrijdende man.”
“Elk personage moet voor mij een duidelijk leven hebben of toch minstens een duidelijke geschiedenis, en ik hoop alvast dat dat zo zal aankomen bij mensen die ernaar luisteren.”
“De namen van personages schoten me meestal vanzelf te binnen. Die van het personage in Ira (woede) heeft Lotte verzonnen. De naam Chad deed ons denken aan een vrij zelfingenomen persoon die denkt dat de wereld om hem draait. Uiteindelijk is het personage een stuk anders geworden – met zijn eigen gebreken en een bewustheid daarvan – maar ik moet er nog steeds om lachen, omdat je bij de naam meteen weet hoe een ‘Chad’ zich zou gedragen.”
“Zodra ik met een verhaal begon, kwamen de personages tot leven. Ik leer ze meestal kennen door te schrijven.”
Laat muziek zijn werk doen
“Mijn eerste verhaal was Superbia (ijdelheid) en om me in dat personage te kunnen inleven, heb ik twee uur lang naar Zuid-Koreaanse K-Pop muziek geluisterd. Voor mij leek het logisch dat het personage naar zulke muziek zou luisteren. Dat schiep de sfeer van haar slaapkamer waardoor ik in gedachten daar zat.”
“Die aanpak gebruikte ik bij de meeste verhalen. Ik vond het belangrijk dat ik me kon inbeelden hoe elke setting eruitzag, daarbij hielpen Ambient Sounds ook. Omgevingsgeluiden van een ziekenhuis, een restaurant, een treinstation…Bij Luxuria (lust) luisterde ik eerder naar de soort EDM-muziek die je in een club kan horen.”
“Naarmate ik verder schrijf, heb ik steeds minder achtergrondgeluiden nodig omdat ik er volledig in zit.”
“Ik moest goed opletten of er genoeg elementen beschreven stonden waar Lotte geluidseffecten van kon maken. Daarom stopte ik af en toe details over geluiden. Bijvoorbeeld: ‘ze gooit een basketbal op de grond’ en ‘het bestek klettert tegen het bord’. Die details vind ik wel fijn. Daardoor besefte ik dat ik niet altijd geluidsbeschrijvingen gebruik.”
De wereld inspireert het meest
“Veel van de research bestond uit echte verhalen van mensen die ik ken, of getuigenissen in de media. Zo schreef ik in het hoofdstuk Ira (woede) over een vrij moeilijk onderwerp waar ik jammer genoeg in mijn eigen omgeving al enkele scenario’s over opving.”
“Ik wilde schrijven over woede in relaties en hoe ik zou hopen dat het verliep. Dat een partner te ver gaat en zelf beslist dat het niet oké is, ook al doet dat vreselijk veel pijn. Als je je eigen woede niet kan voorspellen, is afstand nemen vaak de beste keuze. Gemakkelijker gezegd dan gedaan, natuurlijk.”
“De getuigenis van Melissa Benoist, Amerikaans actrice en zangeres, hielp me enorm. Melissa postte een video op haar Instagram waarin ze vertelde wat ze had meegemaakt en hoe haar gedachtegang in elkaar zat. Waardoor ze haar partner telkens excuseerde. Ook het dankwoord van Nooit meer waarin auteur Colleen Hoover vertelde hoe zij het als kind zag gebeuren bij haar eigen moeder.”
Lees ons interview met Lotte Sneyders in het volgende nummer van Den Triangel, binnenkort in uw brievenbus. Volg Heilig Boontje op Instagram voor meer updates. @heiligboontje.luisterverhaal En beluister de verhalen op Spotify.
