Een recensie van The Plastic Barbie Bands debuutvoorstelling
The Plastic Barbie Band, of beter “Yannick Van Puymbroeck en The Plastic Barbie Band”, lanceerde haar eerste theateropvoering in Theater Het Klokhuis. Dat gebeurde afgelopen woensdagavond met debuutvoorstelling Mirage.
Al snel werd duidelijk dat de beloofde opvoering Mirage veranderde in Mirage, met een streep erdoor: een deconstructie van de originele tekst die rondslingerde op Yannick van Puymbroecks bureau. De voorstelling begon dus, zoals beloofd in het interview met The Plastic Barbie Band, meteen onverwacht want de infobrochure die bij aanvang van de opvoering aan het publiek werd gegeven, beschreef iets anders dan wat er online, op Yannicks website, te lezen was. Mirage werd meteen figuurlijk uit het raam gegooid.
Geen talkshow met sterrencast te bekennen dus. Wel een podium dat werd aangekleed met een overdaad aan attributen: een kledingrek, rondslingerende boeken en posters, en een discolamp. Mirage kan kort worden samengevat als een Yannick van Puymbroeck die om de haverklap refereert naar zijn eerdere werken en een geflirt met de grens tussen wat er voor en achter de schermen van een theatervoorstelling gebeurt. Dat laatste aan de hand van protagonist Yannick en antagonist Karolien die op het toneel ook gewoon Yannick en Karolien bleven, en met zinnen als “Jij hebt mij deze tekst gegeven hé, Yannick.”
Om de voorstelling in zijn geheel te begrijpen, bleek enige achtergrondkennis van Yannick nodig: de verwijzingen naar en grappen over zijn eerdere werken en prijzen die hij daarmee in het verleden won waren grappig en verstaanbaar voor het publiek dat vooraan zat, waarschijnlijk vrienden en familie van de schrijver. Met momenten echter een beetje moeilijk te volgen voor mensen in de zaal die hem niet op de voet volgen.
De beloofde referenties naar hoog- en laagcultuur werden ingelost met verwijzingen naar zowel filosoof De Sartre als een uitgebreide ontleding van de tekst van Aqua’s hit uit de jaren ‘90, Barbie Girl. Sommige delen van de opvoering waren duidelijk voor wie cultureel geschoold is maar minder aangenaam voor zij die niet werden grootgebracht in een met cultuur gevulde leefwereld. Toch slaagde Yannick er, aan de hand van Karolien, in ook uiterst literaire onderwerpen met enige luchtigheid te brengen door haar over De Sartre te laten spreken als “J. P.” bijvoorbeeld.
De première van Mirage zet The Plastic Barbie Band in ieder geval op de kaart als datgene wat het duo ons belooft: een eclectische mix van alle podiumkunsten die zij beoefenen. Geen klassiek theater dus.
Blijf je graag op de hoogte van aankomende activiteiten van The Plastic Barbie Band? Volg hen dan hier op Facebook.
