Onder het motto #MoveSafe, verwelkomt de NMBS sinds een maand opnieuw alle pendelaars. De meesten voelen zich beetje bij beetje veiliger, maar niet iedereen durft de stap te zetten. Lotte (20) moet, omwille van de examens, met een bang hart weer de trein op: “Ik heb sowieso al schrik voor het coronavirus, maar op kleine plaatsen nog veel meer.”
Na een lange pauze rijdt het openbaar vervoer sinds 4 mei weer op volle kracht. Omdat thuiswerken de norm blijft en de scholen nog maar net heropend zijn, was het tot nu toe erg rustig op de trein. Maar nu de examenperiode voor hogescholen en universiteiten van start is gegaan, moeten studenten zich noodgedwongen weer aan het openbaar vervoer wagen. “Voordien had ik totaal geen moeite met de trein nemen, want ik wist niet hoeveel risico’s openbare plaatsen met zich meebrengen. Door het coronavirus zie ik in hoe onhygiënisch ons dagelijks leven is, en zo wordt pendelen een probleem.”
Uitermate voorzichtig
“De laatste keer dat ik de trein nam, besefte ik dat niet eens”, vertelt Lotte, student filosofie aan de Universiteit Antwerpen. “Na een week op kot keerde ik naar huis, zonder te weten dat ik op dat moment voor drie maanden afscheid nam van de trein en er misschien nooit meer met een gerust hart zou opstappen. Een dag later ging de lockdown officieel in.”
“Sindsdien keek ik er hard tegenop om de trein te nemen. Het idee van met onbekenden in een kleine ruimte te moeten zitten, maakt mij niet bepaald vrolijk. Niet omdat ik bang ben voor mijn eigen gezondheid, maar wel voor die van mijn familie. Want wat als ik mijn grootouders besmet als ik hen eten ga brengen? Daarom ben ik uitermate voorzichtig: ik kom amper het huis uit en als ik het wel doe, zet ik altijd mijn mondmasker op, zelfs wanneer dat niet hoeft. Maar een examen kan je niet vermijden, dus eind vorige week heb ik toch maar die gevreesde treinreis gemaakt.”
Piektrein
Om de veiligheid van de reizigers te kunnen garanderen, stelde de NMBS een paar maatregelen op. Het is verplicht om een mondmasker te dragen zodra je het stationsgebouw betreedt, de social distance moet te allen tijde gerespecteerd worden en de treinen worden op regelmatige basis ontsmet. Daarnaast worden reizigers geadviseerd om piektreinen, indien mogelijk, te vermijden. “Ik heb vertrouwen in de NMBS, maar niet in de medemens”, bekent Lotte. “Enerzijds stellen die maatregelen mij gerust, maar anderzijds houden veel mensen zich in de winkel al niet aan de regels. Waarom zouden ze het op de trein dan wel doen?”
“Mijn examen was pas om 13u, dus ik zou niet op een piektrein gezeten hebben, maar toch vertrok ik de avond voordien al, om 20u. Niemand rijdt dan nog naar Antwerpen vanuit Lokeren. Tegen alle verwachtingen in viel de rit goed mee. Er waren richtingaanwijzers in het station zodat je geen tegenliggers kon kruisen, iedereen droeg een mondmasker en hield goed afstand. Dat laatste is niet moeilijk, aangezien ik een bijna lege trein had uitgekozen. Zelfs zonder coronacrisis ga je dan niet naast iemand zitten, zo sociaal zijn mensen niet (lacht).”
Het vergt een pandemie
De fervente treingebruiker weet dat er wel eens gedrumd wordt tussen inzittenden die willen uitstappen en wachten die willen instappen. Dat moment valt moeilijk te controleren, dus de NMBS vertrouwt op de verantwoordelijkheidszin van de reiziger. “Het is ongelooflijk hoe ongeduldig mensen voor corona waren om een trein op te stappen. Nu was dat totaal niet het geval, integendeel, wachtenden op het perron zetten spontaan een stap opzij toen de deuren opengingen. Jammer dat het een pandemie vergt om dat te doen lukken.”
“Het zat dus wel goed met de veiligheid, maar wat ik graag zou zien veranderen, is het kaartjessysteem”, legt Lotte uit. “Het concept van een biljet afgeven aan een conducteur zou plaats moeten maken voor een scansysteem, of louter nog online tickets. Tijdens mijn rit werd ik niet gecontroleerd, maar echt veilig had ik me niet gevoeld als ik mijn campuskaart had moeten afgeven aan een conducteur die er zo al tientallen in handen had gehad. Er is nog steeds te weinig kennis over op welke oppervlaktes het virus overleeft, dus die kaart was hoogstwaarschijnlijk 24u in quarantaine gegaan.”
Smetvrees
Dankzij dit soort positieve ervaringen kan het vertrouwen van pendelaars groeien, wat een positieve aanloop is naar het moment waarop werkenden terug op de bureau verwacht worden. “Toch is één positieve ervaring niet genoeg voor mij”, legt Lotte uit. “Mijn angsten zijn niet naar boven gekomen tijdens de trip, maar over een week kan ik plots overvallen worden door gedachten als: ‘Je zat op de trein, nu krijg je corona’. Die paniek gaat blijven, zelfs wanneer corona achter ons ligt. Ik ben er dan ook van overtuigd dat ik hier een vorm van smetvrees aan zal overhouden. Iemand een hand geven, een verjaardagstaart eten waar net op geblazen werd of naast iemand gaan zitten op de trein? Dat is voor mij geen optie meer.”
“Ik neem bewust de trein, en niet de auto, omdat ik ervan overtuigd ben dat die eerste beter is voor het milieu. Ik zal er dus mee moeten leren leven, want een pandemie krijgt mijn principes niet klein.”
Leave A Comment