Blog: wanneer corona je echt hartzeer bezorgt

Al maandenlang is mijn trein- en busabonnement ongebruikt, mijn stappenteller teleurgesteld en mijn computer overbelast. Alles gebeurde digitaal: zoom-meetings en online lessen bijwonen, de beste Netflix-series kijken, aperitieven en quizzen met vrienden en op grootouderbezoek. Zelfs in die mate dat het niet enkel het gemis was wat mij hartzeer bezorgde, maar ook de positie waarin ik al die dagelijkse computeractiviteiten bolwerkte. 

Een normale schooldag. Eentje waarop ik heel wat te doen had, en er dus ook ijverig aan begon. Even schrijven aan de keukentafel, daarna even nakijken in de zetel en de laatste aanpassingen doen in bed. Kan geen kwaad, dacht ik. Die gedachte nam ik al snel terug toen ik een paar uur later kaarsrecht in de zetel zat, op aanvraag van de dokter.

Paniek

“Waarom eet je zo weinig?”, vroeg mijn broer me nog aan tafel. Dat was een goede vraag, want ik keek al de hele week uit naar onze cheat day met mojito’s en frituurhapjes. Het antwoord lag dan ook niet meteen klaar op mijn tong. Net voor het eten begon ik kortademig te worden en voelde ik dat ik niet te lang kon rechtstaan. Een normaal mens denkt dan misschien niet meteen het ergste, maar de overdenker in mezelf liet alle alarmsignalen in mijn lichaam afgaan. Het zal toch niet? 

Nadat ik ook enorme steken rondom mijn hart en ribben begon te voelen, was de goesting in frituurhapjes helemaal weg. Mijn gedachten dwaalden af naar alle mogelijke kwaaltjes die ik zou kunnen krijgen. Krijg ik een hartaanval? Moet ik naar de dokter? Wat als het Covid-19 is? Mijn negatieve gedachten lieten me niet los. Gelukkig was ik slim genoeg om weg te blijven van Google, want anders hadden de resultaten me ervan overtuigd dat ik vijf minuten later mijn bewustzijn zou verliezen. De dokter bellen leek me de veiligste optie, zeker omdat mijn avond anders had bestaan uit panikeren en veel te snel ademen.

Slechte houding

“Geen schrik, Joke. Je symptomen wijzen op iets dat vaak voorkomt bij jongeren. Je zit te veel op een niet-gezonde manier achter je computer.” Dat waren de exacte woorden die ik te horen kreeg. “Heb ik daarom mijn frituurhapjes laten liggen?”,  was de gedachte die onmiddellijk door mijn hoofd spookte. Blijkbaar is het een fenomeen dat al langer voorkomt bij leeftijdsgenoten, maar waar het coronavirus een enorme versnelling in heeft gebracht. Door in een verkeerde positie achter je computer te zitten, komen je schouders naar binnen. Dat zorgt ervoor dat er veel druk op je hart en borstbeen komt. Een druk die enorm pijnlijk kan zijn, en dagen kan duren. Zeker wanneer het gepaard gaat met (on)bewuste stress. Dus kreeg ik een huistaak mee. 

Dagenlang zat ik kaarsrecht tot mijn schouders pijn deden, probeerde ik mijn computer op ooghoogte te krijgen en stond ik om het uur op om een kleine wandeling te maken rond het huis. Mijn kwaaltjes waren een duidelijke combinatie van een slechte houding en onbewuste stress. Want ja, ook wanneer je het niet merkt kan stress zo aanwezig zijn, dat je lichaam je even een halt probeert toe te roepen. Sindsdien denk ik twee keer na als ik ’s ochtends achter mijn computer kruip. Zowel over de positie, als over de hoeveelheid stress die ik mezelf die dag geef. 

 

By | 2020-05-28T17:44:05+02:00 mei 21st, 2020|Blogs|0 Comments

About the Author:

Leave A Comment