Blog 2: Quarantaine kwaaltjes: weglopen van de waarheid

Of de mate waarin technologie ons leven overneemt al dan niet goed voor ons is laten we voorlopig nog even in het midden. Wel is één ding zeker, we kunnen er in de huidige omstandigheden niet meer aan ontsnappen. Zelfs de doorzetters onder ons die zweren bij een telefoon die lijkt te stammen uit de middeleeuwen zijn er mee vertrouwd. Dé memes

 

“Memes, de internetmopjes de je beter lijken te kennen als je jezelf kent”

Nu je dagen uit niet veel meer bestaan dan je verplaatsen van de tuinin het beste gevalnaar je bed, naar de zetel en dan weer opnieuw, zijn memes allicht een groot onderdeel van je dag. Je kent ze wel, de internetmopjes die steeds de nagel zodanig op de kop slaan dat ze je de indruk geven je beter te kennen dan je jezelf kent. Tijdens je goede, maar vooral, tijdens je slechte dagen. Memeartiesten hebben er haast een olympische sport van gemaakt om voor elke gelegenheid, flater of slechte gewoonte een digitaal mopje klaar te hebben. De vreemde dingen die mensen doen tijdens de quarantaine zijn de perfecte inspiratiebron voor memes.

Ik geef toe, ik maak me er ook schuldig aan: uren scrollen en lachen uit hilariteit enerzijds maar ellende anderzijds. Want ik herken mezelf in die plaatjes. Zo zag ik er laatst eentje die de spot dreef met alle mensen die tijdens de quarantaine plots denken een ondergesneeuwd talent te hebben herontdekt: hardlopen. En dan vooral degenen die normaal gezien verontrustend hard naar adem moeten happen als ze twee volle minuten voor hun trein moeten hollen. Om vervolgens te doen alsof ze hun ademhaling perfect onder controle hebben, eens ze neerzitten. Ja hoor, zo lang je het zelf maar gelooft.

Dat ik die situatie zo aarts gedetailleerd kan beschrijven staat volledig los van mijn eigen ervaring met treinen. Echt. Maar ik moet wel toegeven dat ik deel uitmaak van die domme maar doch gedreven mensen die plots massaal hun loopschoenen aantrekken tijdens de quarantaine. Ik loop zo nu en dan weleens een kilometer of vijf, maar als ik eerlijk ben zijn er écht wel dingen waar ik beter in ben. Toch vond ik het vorige week het ideale moment om mijn conditie en doorzettingsvermogen te testen. Negen kilometer, in de vlakke zon. Waarom niet? Bring it on.

Veel zelfvertrouwen hebben is goed, maar als je jezelf daardoor roekeloos overschat loop je toch tegen de lamp. Of in dit geval, tegen een steen. Waarna Ik vervolgens niet alleen mijn enkel pijnlijk omsla maar ook mijn knie volledig open ligt. En dat tussen alle andere amateurlopers die waarschijnlijk net zo hard faken als mezelf. Op zon moment kan ik maar beter toegeven dat ik door de mand ben gevallen op een zeer, maar dan ook zeer, klungelige manier.

We leven in een tijdperk van memes en Artificial Intelligence. Die laatste is geen willekeurig gekozen term. Echt, je zou er versteld van staan hoe slim het internet is vandaag. Wanneer ik zei dat memes je tegenwoordig bijna beter kennen als je jezelf kent was dat niet gelogen. Want hier zit ik dan met mijn dikke knie en verzwikte enkel te staren naar mijn scherm. Toen ik de meme in kwestie vorige week al lachendwant ik voelde mij echt niet aangesprokendoorstuurde naar mijn gezinsleden had ik beter moeten weten. Mijn ervaring met treinen zou me iets moeten leren over mijn eventueel talent voor hardlopen, en de tuin-bed-zetel-training heeft daar voorlopig nog niet al te veel bij geholpen.

By | 2020-04-28T09:45:26+02:00 april 27th, 2020|Blogs|0 Comments

About the Author:

Leave A Comment