Blog: Help, ik ben een #covidioot!

België zit al voor de vijfde week in lockdown. Afgelopen weekend gingen de tuincentra opnieuw open. Daar stonden mensen om 7u ’s morgens al aan te schuiven terwijl de winkels om 9u de deur pas zouden openen, want enkele ‘covidioten’ wilden de lange rij en wachttijden vermijden. Dus kwamen ze twee uur op voorhand een plekje in de rij reserveren om hun voorraad plantjes en potgrond in te slaan. Hilarisch. 

‘covidioot’: iemand die zich niet aan de covid-19 maatregelen houdt of die sinds de maatregelen irrationeel handelt.

In tijden van nood komt het allerslechtste in de mens naar boven. Tijdens de eerste week van de lockdown had je vooral hysterische moeders die toiletpapier gingen hamsteren, maar ook groepjes egoïsten die zich nog eens goed zat gingen zuipen op een lockdownfeestje. Die laatste covidioten zijn nog steeds actief op de BBQ-feestjes die de politie nog af en toe moet stilleggen.

Om heel eerlijk te zijn vind ik het ook niet gemakkelijk om ‘in mijn kot te blijven’. Ik droom ervan om terug met mijn vrienden samen op kot te dineren, pintjes te drinken aan de toog van de Pallieter op  het Mechelseplein, en mijn dansbenen los te gooien in de Izzy Maze. Maar jammer genoeg zullen die -vroeger heel alledaagse- activiteiten nog even mijn wildste dromen blijven.

Fietsfiles

De route van Antwerpen naar Oelegem.

Maar wat kan je dan wel doen als jonge, actieve twintiger in het weekend? Ik besloot om samen met mijn vriend met de fiets erop uit te trekken. We vertrokken vanuit Antwerpen richting Oelegem, een stevige tour van 40 km. Mensen die mij kennen, weten dat ik mijn auto durf nemen voor een uitje naar de bakker op de hoek van de straat. Mijn vriend daarentegen is een echte Hollander die geregeld ‘fietsvakanties’ doet en dan voor zijn plezier op de fiets naar het zuiden van Frankrijk trekt. Het contrast kan dus niet groter.

Maar dankzij de lockdown heb ook ik een leuk fietstochtje opnieuw leren appreciëren. Mijn persoonlijke voorwaarden om mijn stalen ros van stal te halen zijn een temperatuur van minimum 18 graden, een stralend zonnetje en hoogstens een licht briesje. Afgelopen weekend waren die ideale omstandigheden daar. Al bleek echter snel dat heel fietsend Vlaanderen hetzelfde idee had. Toen we door het Rivierenhof fietsten, belandden we al snel in een soort van fietsfile, waarin we stapvoets moesten aanschuiven zodat de tegenliggers op anderhalve meter konden passeren.

Of ik me op dat moment zelf een covidioot voelde? Jazeker. Zal ik volgend weekend nog eens een fietstocht maken? Jazeker. Zal ik na corona ooit nog -voor de fun- 40 km fietsen? Waarschijnlijk niet. Wilde ik afgelopen weekend stiekem ook een plantje gaan kopen in het tuincentrum? Misschien.

By | 2020-04-22T13:11:50+02:00 april 22nd, 2020|Blogs|0 Comments

About the Author:

Leave A Comment